معنی سنگ سرمه - جستجوی لغت در جدول جو

سنگ سرمه(سَ گِ سُ مَ / مِ)

لغت نامه دهخدا

سنگ مرمر

مرمر، نوع سنگ آهکی سخت که در مجسمه سازی و نماسازی ساختمان به کار می رود

فرهنگ فارسی عمید

سنگ خروه

(سَ گِ خُ)

رجوع به سنگ خروس شود

لغت نامه دهخدا

سنگ راه

(سَ گِ)

مجازاً حائل و مانع از چیزی. (آنندراج) (از مجموعۀ مترادفات ص 228). مزاحم. مانع. انگل. (ناظم الاطباء) ، متعرض راه. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سنگ سرخ

(سَ گِ سُ)

نوعی از سنگ نرم که در بعضی بلاد هندوستان بهم رسد و نوعی از آن سفید هم باشد و آنرا در عرف هند بانسی خوانند و سرخ نرم تر از سفید بودن و معدن هر دو یکی است. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سنگ سرک

(سَ سَ رَ)

دهی است از دهستان راستوپی بخش مرادکوه شهرستان شاهی. دارای 380 تن سکنه است. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات. شغل اهالی زراعت و مختصر گله داری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

سنگ سم

(سَ سُ)

که سم او از زفتی و سختی چون سنگ باشد:
پس پای او شد که بنددش دم
خروشان شد آن بارۀ سنگ سم.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

سنگ سراچه

(سَ گِسَ چَ / چِ)

سنگ خانه چرا که سراچه تصغیر سرا باشد. (آنندراج) (غیاث) : سنگ سراچۀ دل را به آب دیده می سفتم. (گلستان)

لغت نامه دهخدا

سنگ سیاه

(سَ)

دهی است از دهستان میان ولایت بخش حومه شهرستان مشهد. دارای 231 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آنجا غلات است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

سنگ سیاه

(سَ گِ)

حجرالاسود. (شرفنامۀ منیری) :
بشب چون مردمک را جلوه گاه است
که در کعبه محک سنگ سیاه است.
حکیم زلالی (از آنندراج).
رجوع به حجرالاسود شود

لغت نامه دهخدا

سنگ گرده

(سَ گِ گُ دَ / دِ)

حصاه کلیه، رمل کلیه. رجوع به سنگ کلیه شود

لغت نامه دهخدا

سنگ لقمه

(سَ گِ لُ مَ / مِ)

مرادف سنگ ته دندان و آن ریزۀ سنگ است که در وقت خوردن لقمه زیر دندان می آید. (آنندراج) (بهار عجم) :
دل افسرده باک از سختی دوران نمیدارد
ز سنگ لقمه رنجی پیر بی دندان نمیدارد.
محسن تأثیر (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

سنگ مرمر

تیله

فرهنگ گویش مازندرانی

سنگ چشمه

از ارتفاعات بخش یانه سر واقع در هزار جریب بهشهر، از توابع

فرهنگ گویش مازندرانی

سنگ سرک

از توابع تنکابن، از توابع دهستان خانقاه پی قائم شهر، قله ای به ارتفاع، ۰۵۰متر در کلاردشت، از توابع دهستان بیرون.، از دهستان بیرون بشم نوشهر

فرهنگ گویش مازندرانی

سنگ رزه

مزرعه ای در شمال غربی بالا جاده ی کردکوی، مرتعی در حوزه